چرا همه چیز تاکنون ناپدید نشده؟

کتاب “چرا همه چیز تاکنون ناپدید نشده؟” اثر ژان بودریار، نظریه‌ پرداز فرانسوی، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های روشنفکری در عصر حاضر بود که در آثارش، فلسفه و نظریه اجتماعی و نوعی متافیزیک فرهنگی منحصربه‌فرد در هم می‌آمیزند تا درباره رویدادهای اساسی دوران تاملی صورت گیرد.

بودریار در این کتاب، که یکی از آخرین نوشته‌های او پیش از مرگش در مارس ۲۰۰۷ است، نگاه تیزبینانه‌ای به مسئله ناپدیدی دارد: ناپدیدشدن «دنیای واقعی» و سوژه انسانی که در تلاش و تقلای مدرنیته برای دستیابی به دانش عینی و ابژه‌ بنیاد و تسلط تکنولوژیکی رقم خورده.

ژان بودریار در این اثر با نگاهی کلان‌تر، «ناپدیدی» را با وجوه بازنمایانه و مفهوم‌پردازانه زبان هم در پیوند می‌بیند. ژان بودریار نتیجه شکاف بین سوژه و «دنیای طبیعی» را بیگانگیِ مطلقی می‌داند که در آن هر دو طرف این معادله نیست می‌شوند.

او روند پیش رو را جدا از هرگونه مسیر تکاملی بشر می‌بیند و ادعا می‌کند این ناپدیدی بیشتر از آنکه طبیعی باشد روان‌شناختی یا متافیزیکی است. اما جالب‌تر اینکه گفته‌های ژان بودریار درباره فاصله بین انسان و ساحت طبیعی در شواهدی از دنیای هنر و به‌خصوص حوزه عکاسی تجلی پیدا می‌کنند و به عبارتی یادآورمان می‌شوند که: «در پس هر تصویر، چیزی ناپدید شده…».

بودریار در بخشی از کتاب خود می نویسد: «آیا فانتزی دیرینۀ دنیایی که بدون ما به راهش ادامه خواهد داد همیشه در وجودمان نبوده؟ همیشه این وسوسۀ شاعرانه را نداشته ایم که به دنیایی در غیاب خود، فارغ از هر خواست و ارادۀ انسانی، بسیار انسانی نگاه کنیم؟… ناپدید شدن شاید میلی باشد برای اینکه ببینیم دنیا در غیاب ما چه شکلی است؟»