در مقاله ترکیب بندی کلاسیک در عکاسی پرتره می کوشیم به شما کمک کنیم تا عکس های پرتره بهتری بگیرید. برای گرفتن یک عکس پرتره خوب کافی است از همان روش‌هایی پیروی کنید که قبلاً امتحان خود را پس داده‌اند.
برای اینکه بتوانید پرتره‌هایی متنوع و جذابی بگیرید، پیشنهاد می‌کنیم که توصیه‌های ترکیب بندی زیر را در عکس‌های‌تان بکار بندید.
بنا به نظر اغلب عکاسان، موفقیت پرتره تا حد زیادی به ترکیب بندی که شما انتخاب می‌کنید، بستگی دارد؛ این که اساساً چه عناصری در کادر قرار گرفته یا حذف می‌شوند و همچنین اینکه این عناصر داخل قاب کجا قرار می‌گیرند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
با نگاهی به عکس‌های خانوادگی، متوجه می‌شوید که در اکثر این عکس‌ها، سوژه‌ها وسط کادر قرار داده شده‌اند و کلی فضای غیرضروری مرده در اطراف‌شان وجود دارد. با پیروی از چند قانون ساده ترکیب بندی، شما می‌توانید سطح عکاسی پرتره خود را ارتقاء دهید.
در این مقاله، نگاهی خواهیم داشت به انواع ترکیب بندی های کلاسیک در عکاسی پرتره که شما باید حین هر عکاسی پرتره ای رعایت‌شان کنید؛ از نمای دور تا کلوزآپ.
بیشتر بدانید: [irp posts=”428″ name=”ترکیب بندی در عکاسی پرتره”]
۱) نمای دور
نماهای دور یا باز نسبت به نماهای نزدیک، عناصر بیشتری را شامل می‌شوند، که هم چالش برانگیز است و هم این شانس را به عکاس می‌دهد تا سوژه را در فضا یا محیطی ثبت کند که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی حرفه و شخصیت سوژه باشد.
یکی از قوانین و قواعد ترکیب بندی پرتره این است که حدالمقدور، سوژه را در یک سوم ها قرار دهید. از خطوط ، اشکال و قاب‌ها استفاده کنید تا چشم در تصویر بچرخد یا به سمت سوژه هدایت شود. همچنین قبل از گرفتن عکس، حاشیه تصویر را بررسی کنید تا عنصر مزاحمی در کادر وجود نداشته باشد.
بیشتر بدانید: [irp posts=”2451″ name=”بهترین دیافراگم و فاصله کانونی در عکاسی پرتره”]
زوایای مختلف و ارتفاع‌های مختلف دوربین را امتحان کنید: برای مثال با نزدیک شدن به سوژه یا ایستادن روی یک صندلی، شما می‌توانید سوژه یا پس زمینه تان را متفاوت نشان دهید.
۲) نمای بالا تنه
بریدن سوژه از ناحیه دور کمر یا سینه اجازه می‌دهد قاب بسته‌تری داشته باشید که دو مورد از مهم‌ترین عناصر پرتره را در کانون توجه قرار می‌دهد یعنی چشم‌ها و دست‌ها. در این حالت، معمولًا کادر به صورت مساوی بین سوژه و پس زمینه تقسیم می‌شود.
سعی کنید یک پس زمینه‌ی خالی پیدا کنید و از یک دیافراگم باز استفاده کنید تا پس‌زمینه محو شود. بعد از آنکه سر را داخل قاب قرار دادید، نوبت به یکی از موثرترین و البته ساده‌ترین مهارت های ترکیب بندی می‌رسد؛ اینکه سوژه را وسط کادر قرار ندهید. به پُز و ژست سوژه نیز دقت کنید: در عکس بالا ، بازوهای سوژه نگاه ما را به سمت چشم‌ها هدایت می‌کند.
بیشتر بدانید: [irp posts=”2393″ name=”تکنیک‌های عکاسی پرتره در نور شدید”]
۳) نمای سر و شانه
پرتره های آماتوری اغلب از “سندروم فضای مرده” رنج می‌برند. برای رفع این مشکل، کافی است با نزدیک شدن به سوژه و تمرکز بر روی صورت، فضای اضافی را حذف کنید.
برای یک پرتره موفق از سر و شانه، کل قاب را با صورت پر کنید، و چشم‌ها را در یک سوم بالایی کادر قرار دهید. نگران قطع شدن بالای سر نباشید، پرتره هایی که از ناحیه پیشانی برش می‌خورند، اغلب پویاتر به نظر می‌رسند.
همچنین از یک لنز تله استفاده کنید: با لنز تله، اجزاء چهره فشرده‌تر و در نتیجه عیب‌های صورت کمتر به چشم می‌آیند، و همچنین پس زمینه از فوکوس خارج شده و در نتیجه عناصر اضافی کمتری در قاب خواهید داشت.
۴) نمای نزدیک یا کلوزآپ
در نماهای کلوزآپ، کاملاً بر روی چهره تاکید می‌شود، پس برای وقتی ایده آل هستند که شما بخواهید حس و حال و یا احساساتی را منتقل کنید. برای گرفتن یک کلوزآپ عالی، تا حد امکان کادر را با صورت (یا یک قسمت دیگر از بدن) پُر کنید و پس زمینه را به کلی حذف نمائید.
از موها برای قاب کردن چهره استفاده کنید، و به محل قرارگیری چشم‌ها و جهت نگاه سوژه نیز دقت کنید.
شما می‌توانید از سوژه‌تان بخواهید که به یک نقطه خاص خیره شود یا اینکه به پایین نگاه کند. در این حالت، فوکوس کشیدن نیز اهمیت بیشتری پیدا می کند : دقیقاً باید روی چشم ها فوکوس کنید و اگر لازم بود نقطه فوکوس را به صورت دستی انتخاب کنید.
امیدواریم که با به کار بستن این چهار نکته ترکیب بندی کلاسیک در عکاسی پرتره، بتوانید پرتره هایی به مراتب بهتر را ثبت کنید.
بیشتر بدانید: [irp posts=”407″ name=”هفت نکته درباره پرتره سیاه و سفید”]
قوانین ارسال دیدگاه