سرعت سینک فلاش چیست؟ اگر به عکاسی با فلاش علاقه دارید، حتما تا به حال با این سوال مواجه شدهاید. ما در این نوشته قصد داریم علاوه بر سرعت سینک، شما را با حالت ها یا همان مدهای مختلف فلاش آشنا کنیم.
برای خیلیها، فلاش یک جرقهی نور خیرکننده و ترسناک است که با ایجاد سایههای تند و از بین بردن حس و حال فضا، عکس را خراب میکند. با این وجود، اگر از فلاش درست استفاده شود، میتواند باعث شود که عکس های به مراتب بهتری ثبت کنید.
نور پرکننده فلاش
دقت کنید که قرار نیست از فلاش فقط در تاریکی و نور کم استفاده کرد. برای مثال، در عکاسی پرتره، از یک فلاش با قدرت کم میشود برای پر کردن سایههای تند استفاده کرد علیالخصوص وقتی سوژهها پشت به آفتاب ایستاده باشند.
این یعنی اینکه دیگر چشم سوژهها بهخاطر شدت نور فلاش بسته نمیشود و هم اینکه سایههای شدید روی چشمها نمیافتد. در عوض، نور فلاش باعث میشود پرترهای که ممکن بود به یک سیلوئت بدل شود، به یک تصویر با نور خوب بدل گردد.
[irp posts=”4823″ name=”فلاش پرکننده در عکاسی پرتره”]
سرعت سینک فلاش چیست؟
بهشکل سنتی، فلاش در سرعت 1/60 ثانیه عمل میکند. این بدان معنی است که موقع استفاده از فلاش، سرعت شاتر باید روی 1/60 ثانیه تنظیم شود.
با این حال، دوربینهای مدرن از مسئله کوتاه بودن زمان تخلیه نور فلاش، بهره میگیرند و به همین علت، از سرعتهای سینک بالاتری در حد 1/200 یا 1/250 ثانیه برخوردارند.
در کل، موقع عکاسی با فلاش، هیچ مانعی وجود ندارد که از سرعتهای شاتر کندتر استفاد نکنید. به عنوان مثال، از این مسئله میتوان برای متعادل کردن نور فلاش با نور محیط استفاده کرد تا تصویر حالت طبیعیتری داشته باشد. اصولا به این حالت سینک پائین فلاش اطلاق میشود.
[irp posts=”4287″ name=”اصول عکاسی با فلاش”]
سرعت های سینک
جالب اینکه، سرعت شاتر عامل مهمی در محاسبهی نوردهی فلاش نیست. با این حال بهعلت نحوهی عملکرد پرده شاتر، شما امکان استفاده از تمامی سرعت های شاتر دوربین را ندارید.
در حالت های عادی فلاش، باید مطمئن شوید که سرعت شاتر یا مساوی و یا پائینتر از “سرعت سینک” دوربین تنظیم شده باشد. سرعت سینک دوربینهای DSLR بسته به مدل دوربین، 1/200 یا 1/250 ثانیه است؛ اگر از سرعت شاتر سریعتر استفاده شود، بخشی از عکس تیره میشود. چون پردهی شاتر مانع رسیدن نور به آن بخش از تصویر میشود.
توضیحات عکس:
موقع عکاسی با فلاش، همیشه باید سرعت شاتری مساوی یا کندتر از آن انتخاب کنید؛ اگر با سرعت شاتری سریعتر عکاسی کنید، یک نوار تیره افقی در تصویر ایجاد میشود.
سرعت سینک و حالت خودکار
خوشبختانه، اکثر عواملی که باید موقع محاسبهی نوردهی فلاش مدنظر قرار گیرند، توسط خود دوربین محاسبه میشوند. خود دوربین یک سرعت شاتر مناسب را انتخاب میکند مگر این که شما دوربین را روی حالت دستی قرار دهید.
مشکل بعدی این است که فلاش بُرد محدودی دارد. حتی اگر از بالاترین قدرت فلاش هم استفاده شود و سوژه با دوربین فاصله داشته باشد، نور فلاش تاثیر چندانی ندارد. پس نور فلاش برای بسیاری از سوژهها عملاً کاربردی ندارد و بیتاثیر است.
سینک پرده عقبی چیست؟
اکثر فلاشها در حالت “پرده جلو” عمل میکنند. این اصطلاح یادگار دوران آنالوگ است. ولی در اصل به این معنی است که فلاش بعد از باز شدن شاتر تخلیه میشود.
سینک پرده عقب یکی از گزینههای منوی فلاش است که باعث میشود فلاش در پایان نوردهی تخلیه شود. یعنی درست قبل از بسته شدن پرده شاتر.
برای اینکه این مسئله را به صورت عملی درک کنیم، فرض کنید می خواهید در کنار جاده از خودرویی که در شب به سمت شما میآید، با استفاده از سرعت طولانی شاتر، مثلاً 3 ثانیه عکاسی کنید.
فلاش در حالت پرده جلویی، ماشین را در لحظهی شروع نوردهی روشن میکند و بعد از آن هم چراغهای خودرو به صورت کشیده ثبت میشود؛ نتیجه، عکسی خواهد بود که در آن چراغهای خودرو جلوتر از خود خودرو کشیده شدهاند.
در حالت پرده عقب، نور فلاش خودرو را درست قبل از بسته شدن پرده شاتر روشن میکند. یعنی وقتی که خودرو تقریباً به انتهای کادر رسیده است. در اینجا، تصویر جلوهی طبیعیتری خواهد داشت. زیرا در این حالت، کشیدگی نورها در پشت ماشین دیده میشود.
توضیحات عکس :
در حالت معمول، فلاش زمانی تخلیه خواهد شد که شاتر کاملاً باز شده باشد. ولی وقتی سرعت شاتر پائینتر از حد معمول باشد، این مساله موقع عکاسی از سوژههای متحرک میتواند به ایجاد نتایج متفاوتی منجر گردد. در تصاویر بالا تفاوت میان تخلیه فلاش در دو حالت “پرده جلو” و “پرده عقبی” را ملاحظه میکنید.
کاهش قرمزی چشم
قرمزی چشم به این علت ایجاد میشود که نور فلاش بعد از برخورد با رگهای خونی چشم، رنگ قرمز آنها را به خود میگیرد. مُد قرمزی چشم فلاش این حالت را کاهش میدهد و این کار را از طریق تخلیه چند جرقهی نوری کوچک قبل از تخلیهی فلاش اصلی انجام میدهد.
در واقع در اثر این جرقههای کوچک، مردمک چشم تنگ شده و میزان نور برگشتی کاهش مییابد. در عمل، این حالت نتیجهی خوبی ندارد. چون باعث میشود که سوژه حالت طبیعی خود را از دست بدهد. بهتر این است که در زمان ویرایش عکس، قرمزی چشم را برطرف کرد.
نورسنجی فلاش
در حالت TTL نورسنجی فلاش (یا نورسنجی از درون لنز)، محاسبهی نوردهی فلاش سادهتر میشود. در این حالت، دوربین میزان نوری که در طی نورسنجی به سنسور میرسد را محاسبه کرده و بر طبق آن قدرت فلاش را تنظیم میکند. برخی دوربینها دارای دکمهی قفل نوردهی فلاش هستند که با نام اختصاری FV نشان داده میشود.
در یک صحنه شلوغ، این بهترین روش برای رسیدن به نوردهی کلی صحیح است چون میتوانید بر روی یک شئی خاص زوم کرده، فلاش را تخلیه کنید و با این کار دوربین میزان صحیح نور فلاش را ذخیره خواهد کرد.
مقایسه فلاش pop-up و فلاش off-camera
فلاش pop-up دوربین
در حالت کاملاً اتوماتیک، فلاش pop-up که در اکثر دوربینهای تک لنز انعکاسی وجود دارد، وقتی که نور کم باشد، خودبخود فعال میشود. با این وجود، در حالتهای خلاقانهتر، فعال کردن فلاش pop-up به تصمیم شما بستگی دارد و حتی میتوانید آن را زمانی که نور هم کافی است، فعال کنید.
به یاد داشته باشید که شما فقط میتوانید از سرعت شاتر هایی استفاده کنید که یا معادل سرعت سینک فلاش باشند یا پائین تر از آن که معمولا 1/200 یا 1/250 ثانیه است.
از جمله دیگر محدودیتهای فلاش pop-up میتوان به خطر قرمزی چشم و هم چنین این مساله اشاره کرد که فلاش دربرخی مدها (حالت ها) فعال نمیشود. همچنین ممکن است لازم شود که سایهبان لنز را بردارید. زیرا در غیر این صورت نور فلاش pop-up میتواند باعث شود که سایهبان روی لنز برروی سوژه سایه بیاندازد.
فلاش off-camera
وقتی فلاش در بالای دوربین ثابت شده باشد، دست شما را میبندد. چون علاوه بر موارد فوق، سایههای تند و تیزی روی سوژه ایجاد میکند. برداشتن فلاش از روی کفشک فلاش یعنی اینکه شما کنترل بیشتری روی نور خواهید شد و صورت نیاز میتوانید نور زیباتری ایجاد کنید.
اکثر دوربینها امروزی از قابلیت اتصال بیسیم فلاش برخوردارند که به شما امکان میدهد تا چند فلاش را همزمان تخلیه کنید. اما دوربینهای قدیمیتر برای ارتباط با دوربین به سیم نیاز دارند که از طریق آن فلاش به کفشک متصل میشود.
[irp posts=”5398″ name=”منجمد کردن حرکت با نور فلاش”]
[irp posts=”5534″ name=”نورپردازی پرتره استودیویی”]
قوانین ارسال دیدگاه