ایزو و روش های کاهش نویز

در مقاله « ایزو و روش های کاهش نویز » می‌کوشیم روش‌های مختلف کاهش نویز در هنگامی عکاسی و هم‌چنین موقع ویرایش عکس را به شما آموزش دهیم.

گزینه‌های نوردهی

تغییر ایزو بهتر است برای مواقع کاملا ضروری انجام شود. بهتر است که برای تنظیم نوردهی تصویر تنها به سراغ تنظیمات معمول نوردهی، یعنی تغییرات دیافراگم و سرعت شاتر بروید و فقط وقتی به تغییر دادن ایزو فکر کنید که مقدار نور به قدری افت کرده باشد که دیافراگم و سرعت شاتر جواب‌گو نباشند (یعنی وقتی که از بازترین دیافراگم استفاده می‌کنید و کاهش سرعت شاتر نیز ممکن است باعث تار شدن عکس در اثر لرزش دست شود).

اگر دوربین دیجیتال‌ شما حالت تمام اتوماتیک داشته باشد، می‌توانید این تصمیمات را به دوربین محول کنید. زیرا دوربین تنها زمانی ایزو را افزایش می‌دهد که امکان تغییرات در دیافراگم و سرعت شاتر وجود ندارد.

بیشتر بدانبد:              [irp posts=”2176″ name=”جبران نوردهی”]

در غیر این صورت، باید خودتان حواس‌تان به تنظیمات دوربین‌تان باشد و اگر در شرایط کم نور عکاسی می‌کنید و گزینه دیگری ندارید، ایزو را افزایش دهید. (یا از حالت ایزو اتوماتیک دوربین استفاده کنید).

البته بهتر است که خودتان به جای دوربین، کنترل تنظیمات نوردهی را به‌دست بگیرید، چراکه ممکن است شرایطی پیش بیاید که فقط شما بتوانید سرعت شاتر مناسب را تشخیص دهید. در ادامه مثال‌هایی را در این زمینه ارائه می‌کنیم.

رابطه ایزو و نویز

اکثر دوربین‌های دیجیتال موقع ثبت تصویر، مقداری نویز هم ایجاد می‌کنند. اما از آن جایی که در مقابل نوری که روی سنسور ثبت می شود، ضعیف‌تر هستند، آن‌ها را نمی‌بینیم. ولی اگر ایزو را افزایش دهید، این نویزها تقویت می شوند و به این ترتیب مثل نقطه‌های روشن و پراکنده‌ای روی تصویر ظاهر خواهند شد. هرچه ایزو بیشتر شود، نویز‌ها هم بد‌تر می‌شوند. لازم به توضیح است که نویز در عکاسی دیجیتال، به دو نوع: نویز رنگی و نویز نوری تقسیم می‌شود که هر دو می‌توانند تاثیر مخربی بر کیفیت تصویر داشته باشند.

چه مقدار نویز، زیاد محسوب می‌شود؟

می‌توانید در کامپیوتر با بزرگنمایی ۱۰۰ درصد روی یک عکس زوم کنید و نویزها را به‌ صورت لکه یا نقطه به راحتی ببینید. ولی فراموش نکنید که این بزرگنمایی بسیار زیادی است، مخصوصاً اگر از دوربینی با سنسور بزرگ‌ و با کیفیتی استفاده کرده باشید.

[irp posts=”2423″ name=”ایزو و تنظیمات حساسیت دوربین”]

اما این روش خوبی برای تشخیص این که یک تصویر دارای نویز است یا نه، نیست. نباید به نویزهایی که آنقدر کوچک‌ هستند که حتی در اندازه و با فاصله دید معمولی دیده نمی‌شوند، بیش از حد توجه کنید.

ترفند‌های ساده برای کاهش نویز در عکاسی دیجیتال

برای کاهش نویز در عکس‌هایی با ایزو بالا، هم می‌توانید از امکانات دوربین‌تان استفاده کنید و هم از امکانات نرم افزاری.

گزینه کاهش نویز در ایزوی بالا (High ISO noise reduction)

معمولاً این گزینه را در منوی Shooting دوربین پیدا خواهید کرد. این گزینه از قبل در دوربین فعال شده است. زیرا فرض بر است که همه می‌خواهند عکس‌هایی که با ایزوی بالا می‌گیرند، تا حد ممکن واضح باشد. می‌توانید این گزینه را غیرفعال کنید تا بر روی فایل‌های JPEG، تاثیری نگذارد.

کاهش نویز در فایل خام (Raw)

اگر برای پردازش فایل‌های خام‌تان (Raw) از نرم افزار Adobe Camera Raw استفاده می‌کنید، این بهترین زمان برای آزمایش تنظیمات کاهش نویز آن است. در نظر داشته باشید که کاهش نویز ممکن است باعث کاهش وضوح تصویر و نرم شدن بافت‌های ظریف هم بشود، پس شاید به کمی تمرین نیاز داشته باشید.

کاهش نویز در فتوشاپ

فیلتر کاهش نویز فتوشاپ توانایی بالایی در حذف نویز‌های رنگی و نویزهای نوری دارد؛ حتی می‌توانید با کمک این فیلتر کانال‌های سبز، قرمز و آبی را هم مستقلاً تنظیم کنید. امیدواریم مطلب « ایزو و روش های کاهش نویز » برای شما آموزنده بوده باشد.

افزونه‌های کاهش نویز

بعضی وقت‌ها با افزونه‌های اختصاصی مثل Nik (Google) Dfine 2 می‌توان به بهترین نتیجه ممکن رسید. این افزونه‌ها ویژگی‌های نویز را در نقاط مختلف تصویر بررسی کرده و راهکار‌هایی برای ایجاد حفظ توامان جزئیات و یکنواختی تصویر ارائه می‌کنند.