شناخت سیستم اتوفوکوس دوربین دیجیتال

در نوشته شناخت سیستم اتوفوکوس دوربین دیجیتال قصد داریم شما را با نحوه عملکرد سیستم فوکوس دوربین و قابلیت‌های آن آشنا کنیم.

آیا تا به حال پیش آمده که بخاطر سیستم فوکوس دوربین دیجیتال تان، عکس تان خراب شده باشد؟ اگر این طور است، نگران نباشید –شما تنها نیستید. البته در اکثر موارد، عکس‌هایی که فوکوس نیستند، نتیجه‌ی خطای کاربر و ناآشنایی او با قابلیت های سیتسم اتوفوکوس دوربین‌اند تا ضعف عملکرد خود دوربین.

تسلط بر سیستم اتوفوکس دوربین را می‌توان با کارهای ساده‌ای مثل خواندن دفترچه راهنمای دوربین بهبود بخشید، و به طور طبیعی هرچه بیشتر از دوربین‌تان استفاده کنید، بیشتر متوجه موقعیت‌هایی می‌شوید که در آن‌ها اتوفوکوس دچار مشکل می‌شود.

اما عوامل کمتر مشهودی هستند که می‌توانند روی سرعت و دقت فوکوس دوربین تاثیرگذار باشند.

نکاتی درباره شناخت سیستم اتوفوکوس دوربین دیجیتال

۱) بهبود قابلیت اتوفوکوس از طریق به‌روزرسانی سخت‌افزار

اطمینان حاصل کنید که دوربین دیجیتال شما آخرین نسخه بروزرسانی سیستم عامل را دارا باشد. علاوه بر رفع اشکالات، تولید کنندگان به طور پیوسته سرعت فوکوس خودکار و ارتقا عملکرد را به عنوان بخشی از نسخه به روزرسانی عرضه می‌کنند.

سیتسم اتوفوکوس کانن ۵D Mark III را مثال بزنیم. هنگامی که کانن مدل ۵D Mark III را روانه بازار کرد، نقطه مرکزی فوکوس آن تنها زمانی فعال می‌شد که از لنزهایی با حداکثر دیافراگم f/5.6 استفاده می‌شد.

این مساله هنگام عکاسی با مبدل تله مشکل‌ساز بود، چرا که با مبدل تله و لنز روی هم رفته حداکثر دیافراگم بیشتر از f/5.6 می‌شد.

[irp posts=”75″ name=”اتوفوکوس در دوربین های دیجیتال”]

یک مبدل تله ۱٫۴x  را بر روی یک لنز ۴۰۰mm  با f/5.6 نصب کنید؛ نتیجه‌ی کار حتما یک لنز ۵۶۰mm  با اف ۸ خواهد بود.

با این حال، کانن بعد از مدل ۵D Mark III نسخه‌ی سیستم‌عامل ۱٫۲٫۱ را ارائه کرد که اتوفوکوس نقطه مرکزی را برای اف ۸ نیز ممکن ساخت.

۲) ایراد فوکوس جلو و فوکوس پشت

ممکن است پیش آمده باشد که دوربین‌تان اعلام می‌کند فوکوس روی سوژه قفل شده است، اما در عکس نهایی سوژه محو و غیرواضح ثبت شود. این اتفاق به این دلیل است که ترکیب بعضی دوربین‌ها و لنزها با هم، باعث ایجاد ایرادی می‌شود تحت عنوان فوکوس جلو (وقتی دوربین به جای خود سوژه، قسمت جلوی سوژه را فوکوس می‌کند) و یا فوکوس پشت (زمانی که فوکوس در تصویر در پشت نقطه فوکوس اتفاق می‌افتد).

تولیدکنندگان برای بهبود دقت فوکوس و رفع این ایراد، تنطیم میکرو اتوفوکوس (AFMA) را به عنوان گزینه‌ای در منوی بسیاری از دوربین‌های DSLR تعبیه کرده‌اند.

تنطیم میکرو اتوفوکوس به شما این امکان را می‌دهد تا خطاهای فوکوس جلو و عقب را جبران کنید. برای کمک به روند کار، می توانید تست کالیبراسیون اتوفوکوس خود را بسازید یا از نرم افزار اختصاصی کالیبراسیون فوکوس خودکار مانند FoCal استفاده کنید.

[irp posts=”1513″ name=”نقاط فوکوس در سیستم اتوفوکوس دوربین”]

باید اتوفوکوس را برای هر ترکیبی از دوربین و لنزی که در اختیار دارید کالیبره کنید و تنظیمات میکرو اتوفوکوس را برای  وایدترین و تله‌ترین فواصل کانونی لنزتان ذخیره کنید، چرا که خطاهای فوکوس معمولا در هر فاصله کانونی متفاوت هستند.

۳) خطای فوکوس شیفت در دیافراگم‌های باز

تصویری که در منظره یاب دوربین DSLR می بینید همیشه در بازترین دیافراگم لنز -مانند f/4  در لنز زوم ۴۰-۱۷ میلیمتر نمایش داده می شود، حتی اگر شما دوربین را بر روی دیافراگم بسته‌تری تنظیم کرده باشید.

این کار تضمین می‌کند که سنسورهای اتوفوکوس دوربین در معرض بیشترین نور ممکن قرار گیرند.

همچنین این مساله بدان معناست که عمق میدان در کمترین حد خود خواهد بود و باعث می شود سیستم فوکوس اتوماتیک بتواند مناطق واضح و مناطق خارج از عمق میدان وضوح را به وضوح به شما نشان دهد.

البته در هنگام ثبت عکس، دیافراگم دوربین بر روی همان دیافراگمی قرار می‌گیرد که شما انتخاب کرده‌اید.

فوکوس شیف در دیافراگم های بسته و باز

اما حتی وقتی لنز در بازترین دیافراگم خود به دقت فوکوس شود، ممکن است به صورت خفیفی فوکوس در جلو یا پشت سوژه دچار تغییر شود که به آن تغییر فوکوس (فوکوس شیفت) می‌گویند.

اما چنانچه یک دیافراگم بسیار بسته انتخاب شود، افزایش عمق میدان می‌تواند تاثیر فوکوس شیفت را خنثی کند. بنابراین، در دیافراگم‌های بازتر، مشکل تغییر فوکوس بیشتر به چشم می‌آید.

[irp posts=”2382″ name=”راهنمای استفاده از فوکوس دستی”]

لنزهای ثابت یا پرایم که دارای دیافراگم‌های بسیار باز مانند f /1.2 و f /1.4 هستند، مستعدترین‌ لنزها در زمینه‌ی  فوکوس‌ شیفت هستند.

بنابراین بهتر است قبل از گرفتن عکس، فوکوس را در دیافراگم “واقعی” با استفاده از دکمه‌ی عمق میدان دوربین چک کنید. حالت نمایش زنده چک کردن خطاهای فوکوس را نیز ساده‌تر می‌کند.

۴) زوم کردن و تغییر فوکوس

فوکوس دقیق با یک فاصله کانونی واید کار سختی است، مخصوصا بدون استفاده از Live View. برای حل این مشکل فوکوس، عکاسان معمولا لنزها را بر روی بیشترین فاصله کانونی (تله ترین حالت) زوم کرده، فوکوس را تنظیم می کنند، سپس برای گرفتن عکس با یک فاصله کانونی واید، مجدداً زوم بک می‌کنند.

این تکنیک هنوز و مادامی که از لنزهای parfocal استفاده شود کاربرد دارد. این‌ها لنزهای زوم “واقعی” هستند که هنگام تغییر فاصله کانونی، فوکوس خود را حفظ می کنند.

مشکل اینجاست که اکثر لنزهای زوم اتوفوکوس که امروزه تولید می‌شوند، لنزهای varifocal هستند، که فوکوس خود را در خلال زوم کردن از دست می‌دهند. هنگام عکاسی با این لنزها، اگر برای فوکوس کردن زوم و سپس زوم بک می‌کنید، آن جزئیاتی که بر روی آن‌ها فوکوس کرده بودید خارج از فوکوس خواهند بود.

[irp posts=”406″ name=”فوکوس استاکینگ در عکاسی از گل‌ها”]

این مشکل در خصوص ضبط ویدئو نیز صادق است، زیرا تغییر فوکوس هنگام بزرگنمایی برای بینندگان قابل مشاهده خواهد بود.

هنگام عکسبرداری از سوژه های ثابت چندین گزینه وجود دارد: بعد از زوم کردن مجددا فوکوس کنید (این که ساده بود!) یا حالت فوکوس را بر روی گزینه AI Servo (در دوربین کانن) یا Continuous AF (در دوربین نیکون) قرار دهید تا به دوربین اجازه دهید همانطور که زوم می‌کنید فوکوس را  بر روی سوژه حفظ کند.

۵) فوکوس راحت‌تر بر روی خطوط افقی

شناخت سیستم اتوفوکوس دوربین دیجیتال بدون درک نحوه فوکوس کردن کامل نمی شود. اکثر دوربین‌های دیجیتال به سنسورهای خطوط افقی فوکوس خودکار مجهز شده اند.

این سنسورها –همان نقاط فوکوس خودکاری که در منظره‌یاب می‌بینید- کنتراست را در امتداد یک خط عمودی اندازه‌گیری می‌کنند. در کمال تعجب، این مساله باعث می‌شود در فوکوس روی خطوط افقی که خطوط عمودی سنسور را قطع می‌کنند، سیستم اتوفوکوس دوربین عملکرد بهتری داشته باشد.

بیشتر نقاط مرکزی فوکوس خودکار با عنوان سنسورهای ‘cross-type’ شناخته می‌شوند که کنتراست را هم افقی و هم عمودی می‌سنجند.

این‌ روش دقیق‌تر است هرچند این قابلیت تنها زمانی فعال می‌شود که از یک لنز با دیافراگم باز یا یک لنز سریع استفاده شود.

دوربین های رده بالا شامل چندین این سنسور ‘cross-type’ و احتمالا انواع پیشرفته‌تر سنسورهای فوکوس خودکار هستند که خطوط مورب را نیز می‌سنجند.

راهکار حل مشکل عدم فوکوس

اگر فوکوس خودکار دوربین‌تان دچار مشکل می‌شود و به جای قفل کردن فوکوس بر روی سوژه، در جلو یا پشت سوژه فوکوس می‌کند، بهترین راه این است که دوربین را ۹۰ درجه بچرخانید و دوباره امتحان کنید.

تمام خطوطی که تا پیش از این سنسور خط عمودی، موازی بودند، حالا با آن تقاطع پیدا می‌کنند و شانس دوربین برای پیدا کردن نقطه فوکوس را افزایش می‌دهند.

پس از قفل شدن فوکوس، می توانید لنز را به حالت فوکوس دستی تغییر دهید تا از تغییر و جابجایی فوکوس جلوگیری شود. سپس دوربین را به حالت اولیه خود برگردانید و عکس را بگیرید.

۶) اتوفوکوس و فاصله‌ی ابرکانونی (هایپرفوکال)

عکاسان منظره اغلب از تکنیک فوکوس با فاصله ابرکانونی (هایپرفوکال) استفاده می‌کنند که به آن‌ها کنترل بیشتری روی عمق میدان می‌دهد.

عمق میدان یا عمق میدان وضوح تصویر تحت تاثیر عوامل زیادی است، از جمله فاصله کانونی لنز، سایز سنسور داخل دوربین و تنظیمات دیافراگم. اما جایی که فوکوس می‌کنید نیز می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کند.

عمق میدان از نقطه فوکوس هم به سمت دوربین و هم به سمت پس زمینه گسترش می یابد. اگر روی یک شی خیلی نزدیک به دوربین فوکوس کنید، آنگاه اساسا تمام عمق میدان باارزش در جلوی نقطه فوکوس هدر می‌رود.

[irp posts=”395″ name=”عکاسی منظره و فاصله ابرکانونی (هایپرفوکال)”]

با فوکوس دستی در نقطه‌ای دورتر به عنوان مثال فاصله ابرکانونی می توانید اطمینان حاصل کنید که موضوع پیش‌زمینه هم‌چنان در عمق میدان وضوح قرار می‌گیرد، اما پس زمینه نیز واضح ثبت می‌شود.

برای به دست آوردن فاصله ابرکانونی برای ترکیب خاصی از دوربین و لنز و دیافراگم، باید از جدول محاسبه فاصله استفاده کنید.