اگر در زمینه نورپردازی پرتره استودیویی تجربه نداشته باشید، به نظر کار سخت و پیچیده‌ای می‌رسد. با این حال، اکثر تکنیک‌های نورپردازی در عکاسی پرتره اعم از نورپردازی رامبراند، ریم، صدفی و بک لایت آنطور که به‌نظر می‌رسند، سخت نیستند. با استفاده از چند ابزار استودیویی ساده خانگی که از چند فلاش و تعدادی تجهیزات جانبی تشکیل شده، می‌شود به نتایج فوق‌العاده‌ای دست یافت. در واقع، نورپردازی استودیویی از نورپردازی با فلاش دوربین آسان‌تر است.
ما برای گرفتن عکس‌هایی که در ادامه خواهید داد از دو فلاش Elinchrom D-Lite استفاده کردیم که مجموعا حدود ۶۰۰ دلار قیمت دارند ولی شما می‌توانید با فلاش های ارزان‌تر نیز از عهده این کار بربیائید.
این شگردهای نورپردازی کلاسیک نقطه خوبی برای شروع هستند ولی به شما توصیه می‌کنم که خودتان را به این تکنیک‌ها محدود نکنید و دست به آزمون و خطا با نورها بزنید.
بیشتر بدانید: [irp posts=”6226″ name=”شگردهای عکاسی در استودیوی خانگی”]
راه‌اندازی یک استودیویی خانگی
در ادامه تمامی مواردی که برای راه‌اندازی یک استودیوی خانگی نیاز دارید را به شما معرفی خواهیم کرد که این موارد شامل پایه نور، فلاش ها، چتر، سافت باکس، اسنوت و رفلکتور می‌شود.
پایه نور
مزیت اصلی فلاش استودیویی این است که می‌توانیم آن را با فاصله نسبت به دوربین قرار دهیم بنابراین پایه‌ها از اهمیت زیادی برخوردارند. در واقع سر یا همان هد فلاش روی پایه قرار می‌گیرد که از طریق آن می‌توان زاویه و فاصله مناسب را به نور داد.
هد فلاش
برای راه‌اندازی یک استودیوی خانگی حداقل به دو هد فلاش نیاز دارید. در هد فلاش، علاوه بر تیوب فلاش، یک چراغ مدلینگ با نور ثابت نیز وجود دارد. اکثر فلاش ها دارای گزینه اسلیو Slave هستند که این امکان را به فلاش می‌دهد که توسط نور یک فلاش دیگر تخیله شود در نتیجه نیازی نیست که دوربین‌تان را از طریق سیم به فلاش متصل کنید.
چتر
چتر استاندارترین و رایج‌ترین وسیله در تجهیزات نورپردازی محسوب می‌شود. نور فلاش بعد از اصابت به سطح چتر منعکس شده و به سوژه می‌تابد. چترها با سطوح مختلفی عرضه می‌شوند معمولا سفید، نقره‌ای و طلایی.
سافت باکس
سافت باکس ها از چترها پیچیده ترند و نصب کردن‌شان زحمتی بیشتری می‌برد. ولی سافت باکس در قیاس با چتر نور نرم تر و زیباتری خلق می‌کند.
اسنوت / لانه زنبوری
هر دو این تجهیزات به متمرکز شدن نور کمک می‌کنند. بهتر است از آن‌ها برای نور پشتی (بک لایت) با برای جدا کردن یک بخش خاص از تصویر استفاده کرد.
رفلکتور
رفلکتور یک وسیله جانبی پرکاربرد در نورپردازی است مخصوصا اگر بخواهید که از یک نور استفاده کنید. حتی می‌شود از رفلکتور برای نورپردازی با نور طبیعی هم استفاده کرد؛ در واقع رفلکتور مقداری از نور را در زاویه مخالف تابش نور، به سمت سوژه برمی‌گرداند تا قسمت‌هایی که در سایه قرار دارند، اندکی روشن‌تر شوند که به این نور، نور پرکننده گفته می‌شود.
الگوهای نورپردازی پرتره استودیویی
-
نورپردازی رامبراند
این الگوی نورپردازی برای پرتره‌های هنری مناسب است.
ابتدا یک چتر را بر روی هد فلاش قرار داده و سپس فلاش را با زاویه ۴۵ درجه نسبت به مدل و با فاصله‌ای حدودا ۲ متری از او قرار دهید.
این کار باعث ایجاد یک نور مستقیم، قوی و تند می‌شود که از بالا و با زاویه به سوژه می‌تابد. به این نور، نور اصلی یا کی لایت گفته می‌شود.
برای ایجاد یک نورپردازی متوازن‌تر، یک رفلکتور را در طرف دیگر مدل قرار دهید تا مقداری از نور به سمت قسمت سایه مدل بتابد.
باید بر روی صورت سوژه یک مثلث نوری کوچک ایجاد شود. به این نورپردازی، نورپردازی رامبراند گفته می‌شود.
-
نورپردازی صدفی
این الگوی نورپردازی پرتره برای ثبت جزئیات چهره مناسب است.
چون این الگوی نورپردازی، یک نور تخت و متوازن ایجاد می‌کند برای تصاویر تبلیغاتی محصولات بهداشتی مناسب است.
ایجاد این الگوی نورپردازی نیز آسان است، تنها کافی است دو سافت باکس را با زاویه مشابه و فاصله یکسان در دو طرف سوژه قرار دهید.
قدرت نورها را عین هم تنظیم کنید. در این الگوی نورپردازی یک رفلکتور باید زیر صورت مدل قرار گیرد. از دستیار یا از خود سوژه بخواهید ک رفلکتور را زیر صورت‌اش نگه دارد. این کار باعث انعکاس و بازتاب نور بیشتری به سمت صورت می‌شود.
-
نورپردازی از پشت (بک لایت)
این الگوی نورپردازی پرتره استودیویی برای ایجاد عمق و بخشیدن حسی دراماتیک استفاده می‌شود.
برای این که نورپردازی حالت دراماتیک‌تری پیدا کند، بر روی یکی از نورها، یک لانه زنبوری یا اسنوت نصب کنید. این کار باعث متمرکز شدن باریکه نور می‌شود.
در این حالت، نور را پشت سر سوژه و رو به دوربین قرار می‌دهیم به‌طوری که نور به پشت سوژه بتابد. این کار باعث جداش شدن سوژه از پس‌زمینه شده و به عکس عمق خوبی می‌دهد.
البته باید حواس‌تان باشد که خود منبع نور در عکس دیده نشود.
-
نورپردازی ریم
این تکنیک نورپردازی استودیویی جلوه جالبی به سوژه بخشیده و جزئیات چهره او را به خوبی نشان می‌دهد.
هر دو نور را اندکی پشت سوژه و به سمت دوربین قرار دهید. این چینش به اندکی خلاقیت نیاز دارد و برای بدن برهنه گزینه بسیار مناسبی است چون فرم بدن را خیلی خوب نشان می‌دهد.
البته باید حواس‌تان به فلر باشد زیرا که نورها مستقیم به سمت دوربین می‌تابند. استفاده از هود یا سایه بان لنز می‌تواند مانع ایجاد فلر در لنز شود.
نگه داشتن یک رفلکتور به صورتی که مقداری از نور را به سمت سوژه بازگرداند نیز به زیبایی نورپردازی می‌افزاید.
[irp posts=”1208″ name=”نورپردازی پرتره،تکنیک های نور اصلی و پرکننده”]
نکات نهایی نورپردازی پرتره
نکته اول
سرعت شاتری که در نورپردازی استودیویی انتخاب می‌کنید باید آن قدر سریع باشد تا مانع از آن شود که لرزش دوربین باعث تار شدن تصویر شود.
از دیگر سو، باید حواس‌تان باشد که سرعت شاترتان از سرعت سینک دوربین بیشتر نباشد؛ سرعت سینک فلاش در اکثر دوربین‌ها ۲۰۰/۱ یا ۲۵۰/۱ ثانیه است. اگر سرعتی شاتری از این سریع‌تر انتخاب کنید، بخشی از عکس‌تان تیره خواهد شد.
نکته دوم
قدرت فلاش بر اساس وات بر ثانیه محاسبه می‌شود. هر کدمام از فلاش‌هایی که ما استفاده می‌کنیم، ۴۰۰ وات بر ثانیه است که معادل عدد راهنمای ۶۴ است. این میزان برای عکاسی پرتره کفایت می‌کند.
نکته سوم
دوربین‌تان را بر روی حالت دستی قرار دید و از هیستوگرام و LCD برای بررسی نوردهی و نورپردازی استفاده کنید. در صورت نیاز می‌توانید قدرت فلاش‌ها را بالا ببرید یا این که دیافراگم را تغییر دهید.
نکته چهارم
برای برقراری ارتباط میان دوربین و نورها به کابل سینک یا تریگر بیسیم نیاز دارید. در این حالت، وقتی شاتر را می‌زنید، فلاش‌ها هم‌زمان تخلیه می‌شوند. برخی تریگرهای بیسیم قیمت بسیار پائینی دارند و کار را حسابی برای شما راحت می‌کنند.
[irp posts=”386″ name=”۶ الگوی نورپردازی کلاسیک پرتره”]
قوانین ارسال دیدگاه